Σπασμένο δόντι

Οι συχνότερες αιτίες, για τις οποίες μπορεί να σπάσει ένα δόντι είναι δύο: Είτε γιατί το δόντι ήταν απονευρωμένο είτε γιατί είχε ένα παλιό μεγάλο σφράγισμα αμαλγάματος. Ας αναλύσουμε τους δύο προαναφερθέντες λόγους.

Ένα δόντι το οποίο απονευρώθηκε στο παρελθόν είναι δυνατόν να σπάσει. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα απονευρωμένα δόντια είναι υποψήφια να σπάσουν. Δόντια με μεγάλα οδοντικά ελλείμματα, δηλαδή δόντια στα οποία μετά την απονεύρωση δοντιού έλλειπε το μισό ή και παραπάνω δόντι και αποκαταστάθηκαν μόνο με ένα απλό σφράγισμα χωρίς να καλυφθούν με θήκη δοντιού, είναι πιθανόν κάποια στιγμή να σπάσουν. Συστήνεται δόντια με μεγάλες απώλειες οδοντικής ουσίας που έχουν απονευρωθεί να καλύπτονται με στεφάνη δοντιού  για την καλύτερη δυνατή προστασία τους. Δεν πρέπει κανείς βέβαια να προβεί στο άλλο άκρο και να καλύπτει κάθε απονευρωμένο δόντι με θήκη. Μόνο όταν ο οδοντίατρος θεωρεί απαραίτητη την τοποθέτηση της θήκης ανάλογα πάντα με το κάθε δόντι και το οδοντικό έλλειμμα είναι καλό να πραγματοποιείται η αποκατάσταση του δοντιού με στεφάνη.

Σε περίπτωση που το απονευρωμένο δόντι σπάσει δε σημαίνει απαραίτητα οτι το δόντι πρέπει να βγει. Ο οδοντίατρος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη ρίζα του σπασμένου δοντιού, να «χτίσει» δόντι πάνω στη ρίζα με άξονα υαλονημάτων και τέλος τοποθετήσει πάνω στη ρίζα μία θήκη δοντιού. Με αυτόν τον τρόπο διατηρείται η ρίζα του δοντιού στο στόμα και δεν είναι αναγκαία η εξαγωγή της. Η οδοντιατρική αυτή θεραπεία δεν μπορεί βέβαια να εφαρμοστεί σε όλες τις σπασμένες ρίζες δοντιών. Για περισσότερες πληροφορίες ( Βλέπε Μπορεί να σωθεί μία ρίζα δοντιού; ).

Όσον αφορά τα δόντια που έχουν παλιά μεγάλα σφραγίσματα αμαλγάματος είναι σύνηθες φαινόμενο να σπάζει το δόντι και το σφράγισμα αμαλγάματος να παραμένει στη θέση του, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις το αμάλγαμα μένει ανέπαφο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το αμάλγαμα σαν υλικό είναι 3 φορές πιο σκληρό από οτι η οδοντίνη του φυσικού δοντιού μας. Επομένως κατά τη μάσηση είναι πολύ πιθανό να σπάσει τμήμα του δοντιού ενώ το αμάλγαμα που είναι πιο σκληρό υλικό να διατηρηθεί στη θέση του. Είναι γεγονός οτι πάντα υποχωρεί το πιο μαλακό υλικό, άρα μεταξύ αμαλγάματος και δοντιού θα υποχωρήσει τμήμα του δοντιού εφόσον έχει μεγαλύτερο βαθμό ελαστικότητας.

Ανάλογα με το μέγεθος ενός σφραγίσματος αμαλγάματος συστήνεται η αφαίρεσή τους και η αντικατάστασή τους με λευκά σφραγίσματα ρητίνης, ένθετα / επένθετα ή στεφάνη δοντιού. Τα λευκά σφραγίσματα διαθέτουν βαθμό ελαστικότητας παρόμοιο με αυτόν της οδοντίνης του δοντιού, συνεπώς είναι πιο πιθανό να αποκολληθεί το σφράγισμα και όχι τμήμα του δοντιού. Το να «φύγει» το σφράγισμα είναι προτιμότερο από το να σπάσει κομμάτι του δοντιού, γιατί το σφράγισμα σε κάθε περίπτωση αντικαθίστανται.